MŁYNARZE I PIEKARZE Z MIEJSKIEJ GÓRKI

W latach międzywojennych przemysł rolno- spożywczy charakteryzował się znacznym rozwojem. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę pod koniec 1919 roku liczba rzemieślników w Miejskiej Górce wynosiła 109, a w 1924 roku było ich już 127 (w tym 18 Niemców).

W latach 1924-35 liczba ta zmalała do 112 (w tym 16 Niemców). Dotyczyło to zwłaszcza dwóch cechów: młynarsko – piekarniczego i szewskiego. Niewątpliwie duży wpływ na spadek liczby młynarzy wywarło coraz częstsze korzystanie z usług młyna parowego, którego właścicielem od 1919r. Został Ignacy Klemczak.
W 1924 roku cech młynarsko - piekarniczy liczył 24 członków, a w 1927 roku już tylko 11. W Miejskiej Górce pracowały wówczas 4 wiatraki, których właścicielami byli Floske, Getke, Sztan oraz Wolf – wszyscy Niemcy. W 1934 roku w mieście funkcjonowało 6 piekarń. Ich przeciętna produkcja tygodniowa wynosiła 2850kg pieczywa żytniego oraz 280 kg pszennego. Maksymalna zdolność produkcji wszystkich piekarń w 8 godzinach pracy wynosiła 1360kg pieczywa.
Największymi producentami pieczywa (po 600kg tygodniowo ) byli: Tomasz Borowicz, Antoni Dorszewski i Teodor Feist.
Niewielkie stosunkowo miasto Miejska Górka w ówczesnych latach mogło poszczycić się działalnością i rozwojem różnorodnych dziedzin rzemiosła. Wyrażało się to powstawaniem coraz to nowych cechów i związków, które zrzeszając rzemieślników różnych branż rozszerzały swoja działalność na sąsiednie miejscowości, a nawet na rejon całego powiatu.
-----------------------------------------
Fotografia nr 1. przedstawia piekarzy cechu młynarsko - piekarniczego z M. Górki w 1936r. Od lewej u góry: M. Rękosiewicz, G. Feist, T. Kubacki, od lewej u dołu : R. Borowicz, A. Dorszewski, T. Borowicz
Fotografia nr 2. przedstawia Wiatrak Koźlak z 1696r. translokowany z ul. Kobylińskiej na ul. Rawicką w 1976 roku

Zródło : T. Bohm „ Dzieje Miejskiej Górki”, archiwum OKSiAL